सोड सोड पदर मुलगिचा जळो तुझी अशि कशी ही होरी ॥ध्रु०॥
रांडा काय गोकुळी उण्या मुलगी अति नाजुक माझी रे ॥
लोळविली रंगामध्यें दांडग्या नरतनु कीं भाजी रे ॥
जन्मलासि यदुच्या कुळीं म्हणूनि कां तुज होतिल राजी रे ॥
किती लाल गाल पोरीचा, वाचली होती बळकट दोरी रे ॥
सोड ॥१॥
रंग लाल भरुनि पिचकारी मुलीचे किती भरशील डोळे रे ॥
जी रांड दांडगी तिच्या उरावर धर जाउनि गोळे रे ॥
केशर गुलाबही तुझा थंड, हो परि गरतीस पोळे रे ॥
तूं जार चोर पोरटा आम्हावरी करशी बळजबरी रे ॥
सोड ॥२॥
कुंकुमें उडविली उरीं जरि, चिमणी माझी मरती रे ॥
काय घेऊं गोंवळ्या तुझे आयुष्याची मग होती भरती रे ॥
अबरुची सोनी, अशा काय नांदाव्या गरती रे ॥
मातलास गोकुळापुरीं अशि काय कविराया थोरी ॥
सोड ॥३॥