राधिकारमण गोविंदा नको येऊं तिंदा माझ्या गेहीं ॥ध्रु०॥
भोगाया मिळाली रांड तुला ती दांड चेटकी दासी ।
छी म्हणता येशिल चोरा फ़जितखोरा दारापाशी ।
मत्पती हा मोठा बाट करुं नको थाट मारला जाशी ॥
गरतिच्या भोंवत्या घिरट्या घालिसी किती ।
सवतीच्या घरीं जा चाकर होई श्रीपती ।
मी चंद्रावळ नांवाची आहे हो सती ।
कां करिशी यशाचा तोटा होसिल खोटा मानवदेहीं ।
राधिकारमण गोविंदा ॥१॥
घेउनियां हातीं फ़णी घालिशी वेणी रांडेपाठी ।
तिजवरतें वारिसी चामर दिससी पामरसा रतिसाठीं ।
अबरुच नाहीं तुज चाड किती रे द्वाड तुझी हो धाटी ।
ती राधा तसि मी नोहे व्यभिचारिणी ।
पापाची होईन कां मी अधिकारिणी ।
मजवांचुन अबला कोणती कुलतारिणी ।
ती असेल तुझी कुणी प्यारी, करी जाया रीति जसा देही ।
राधिकारमण गोविंदा ॥२॥
मी सांगुन चुकते तुला नव्हे तूं भला गवळ्याच्या पोरा ।
सोडुन दे माझी वाट चालेना हट तुझा नाहीं जोरा ।
जातीनें काळें आंग हुडिकसिल रंग गोपीचा गोरा ।
गोकुळांत सगळ्या ठिवलिस अबरु भली ।
इतक्यावर ऐसी हालऊं नको जिभली ।
कविराय म्हणविसील जनांत कर्मे मनांत टाकुनी देही ।
राधिकारमण गोविंदा नको येऊं तिंदा माझ्या गेहीं ॥३॥