० पद ४९५ वें
अखंड आठवतां शिवपायां । भवदुःख गेलें वायां ॥ध्रु॥
म्हणवुनि सुखरुप मी बहु जालों । शिव० पद सेवुनि धालों ॥१॥
शिवासि क्षेम देतां शिव घेतों । शिवमय केवळ होतों ॥२॥
सर्वहि शिव जाला मज पाहीं । केशव म्हणे मी नाहीं ॥३॥
० पद ४९६ वें
सज्जन-सदनासी मी आलों । चिन्मय भूषण ल्यालों ॥ध्रु॥
म्हणवुनि मी जालों शिव पाहीं । द्वैतकथा मज नाहीं ॥१॥
समसुख भजतां शिवराया । सरली ममता माया ॥२॥
शिव मी शिव मी हें किति बोलों । मीपण ग्रासुनि डोलों ॥३॥
सर्व हें मजलागीं शिव भासे । भासे तितकें नासे ॥४॥
यापरि सांपडला शिव आजी । म्हणे केशव मी मजमाजी ॥५॥
० पद ४९७ वें
शिव नेणोनि सांगों मी कैसा काय रे । शिव जाणतां सांगणें सहज राहे रे ॥ध्रु॥
शिव जाणतां नेणतां बोलवेना । ऐसें जाणतां पडली मिठी मौन्या रे ॥१॥
शिव नेणोनि सांगतां नये माय । शिव पावल्या सांगतें लया जाय रे ॥२॥
रूप शिवाचें केशव सांगों जाय रे । गुरुरायें धरिलें मुख पाहे रे ॥३॥
० पद ४८९ वें ( राग - मल्हार)
नेत्रीं ब्रह्माग्नी ज्वाळा । अंगीं चिद्भस्म उधळा ।
आनंदाच्या मुंडमाळा । शोभती कंठीं ॥ध्रु॥
बाप कैलासीचा राव । स्वामी माझा महादेव ।
तयाच्या चरणीं भाव । लागला माझा ॥१॥
वेष्टित सदा सर्प मेळा । संगीं भूत सृष्टीपाळा ।
सर्वाचा जीवनकळा । ईश्र्वरू माय ॥२॥
मस्तकीं निज गंगाबाळा । अर्धांगी पार्वती विमळा ।
शंकराची लीळा । नवल देखिली बाई ॥३॥
भाळीं बोधचंद्र घन । सहजाचें नंदी वाहन ।
निजाचें गजाऽजीन । प्रावर्ण केलें ॥४॥
निरंजन समसानीं वस्ती । नरांचें कपाळ हातीं ।
केशवीं विश्रांति । रूप पाहतां डोळां ॥५॥
० पद ४९९ वें
शिव शिव म्हणती परी शिव नेणती ।
शिवालागीं जाणती ते महासुख पावती ॥ध्रु॥
शिवालागीं जाणती ते महासुख पावती ॥ध्रु॥
शिवालागीं जाणणें हें शिवेंविण नेणें ।
शिवसंगे शिव होणें शिवपायीं तरणें ॥१॥
शिव० पदीं आश्रम हा बांधती ते शिवाश्रम ।
शिवालागीं विश्राम राम ते योगी ॥२॥
शिवें शिव यजितां शिव जालें तत्वतां ।
शिव तें शिव तें आतां केशवस्वामी ॥३॥
० पद ५०० वें (कांबोध)
सदाशिव तूं शिव तूं निजभावें रे । मग पुढतीं न लागे यावें जावें रे ॥ध्रु॥
जिवा-शिवावेगळा शिव आहे रे । त्यासी शिव तो शिवची स्वयं होय रे ॥१॥
शिव सिवती ते सदा सुखी होती रे । शिवासंगें सबाह्य पालटती रे ॥२॥
गुरुकृपें केशव सीवों गेला रे । तो सहजचि शिव होउनि ठेला रे ॥३॥
० पद ५०१ वें (मस्तानी आरती)
कोन्हाचे अंगी भस्माचा उधळा । कोण्हासवें अखंड भुतांचा पाळा ।
कोणाचीये नेत्रीं वन्हीचे ज्वाळा । कोणाचिये कंठी नरमुंड-माळा ॥ध्रु॥
जयदेव जयदेव जय गंगाधरा । देवां माजी थोर महिमा सागरा ॥१॥
एका बाणें कवण त्रिपुरा वधिलें । चौदा चौकड्याचें राज्य कवणें दिधलें ॥
दुर्घट विष प्राशन कवणें पै केलें । जटाजुटी गंगे कवणें धरीलें ॥
सर्पभूषण अंगी कवणें मिरवीलें । कोणें व्याघ्रचर्मा परिधान केलें ॥३॥
स्मशानीं वास कोणें हा केला । कोण्या देवें मन्मथ जाळीला ।
हिंसक पापी भिल्ल कवणें तारीला । नेणें महिमा शेष वेद परतला ॥४॥
चांडाळिणी कृष्टी कैलासा नेली । ब्रह्मवदना शिक्षा कोणें दाविली ।
विष्णुयोनी करुनी कोणें भोगिली । केशव म्हणे मूढें अगणित तारीलीं ॥५॥