|
पु. चिटाचें सूत उकलण्यासाठीं तें ज्या रहाटावर घालतात त्या रहाटावर खांबण्या ज्या मातीच्या गोळ्यामध्यें उभ्या करतात , बसवितात त्या गोळ्यांपैकीं प्रत्येक . ( सामा . मोधळा ) सैल बांधलेला गवत , काटक्या इ०चा भारा ; गुरांनीं खाऊन उरलेल्या कडब्याचा भारा . ( ल . ) अगडबंब , जड , किंवा ज्याला आपलें शरीर पेलतां येत नाहीं असा माणूस , पशु , किंवा वस्तु . मातीचा गोळा ; डिखला ; चिखलाचा गोळा . कैंचा लोंवेवीणं कांबळा । मातियेवीण मोदळा । - ज्ञा १८ . ८१४ . गांठोडें , ओझें . देह नश्वरत्वें देखिळा । विष्ठामूत्रांचा मोदळा । - एभा १० . १८९ . मोहाळें ; धार काढण्याच्या वेळे शिवाय इतर वेळीं दूध पिऊं नये म्हणून वासराच्या तोंडावर कांटे असलेलें तरट बांधतात तें . मुद्गल . - अमृ ६ . ४९ . शिररहित देह . निरंजन तो जना वेगळा । आधार पाहतां न दिसे डोळां । अवयवहीन केवळ मोदळा । याहूनि भिन्न । - स्वादि ६ . १ . ३८ . [ सं . मृद + गोलक ]
|