[जाति अञ्जनी]
सोड अकालिक लाज सोनुले, सोड अकालिक लाज ध्रु०
हृदयकवाडें झालीं ऊघडीं,
हाक मारिते प्रीति हरघडी,
खेळ हिशी चल झिम्मा - फुगडी;
खेळ - वय तुझें, खुल्या अङगणीं नाच, खिदळ तू आज १
केस मोकळे - छे, घन काळे
बालरवीवर टाकिति जाळे,
मागे सारित ते लडिवाळे,
ऊजळ दश दिशा द्दष्टि फेकुनी बेडर कुर्रेबाज. २
नेत्र न, शाळिग्राम साजिरे
हिमस्नात किति निर्मळ गहिरे !
कटाक्ष नच, हे तर शुचिरुचिरे,
दवबिन्दुच, मोदाश्रु ऊषेचे रम्य तरल अव्याज. ३
रानझरा लहरी झुळझुळतो,
विजनाशी तो कलरव जुळतो,
बोल तसा तव या हदिं खुलतो,
चोरूं नको, गा ! तुझा कोवळा लाडिक हा आवाज ४
असती बहुविध पक्षी रानीं,
गाती, ऊडती नभोवितानीं,
त्या सर्वांची परि तू राणी !
प्रसाद तव हा सहज विहङगम भावांचा अधिराज. ५
स्वाभाव लहरी तव आनन्दी
जणू वसन्तक्ष्वास सुगन्धी,
करी बागडुनि मजला बन्दी;
दावी साधा रुचिरचिरसुखी प्रेमळतेचा साज. ६
शुद्बोधक ही प्रभातलाली
विहरे तुझिया फुगीर गालीं,
गुलाब जणु हा बघुनि अकालीं,
पाण्डुर होऊ यमुनाकाठीं शिल्पगुच्छ तो ताज. ७
घेरी जंव मज ढगाळ रजनी
तंव तू हो मम अढळ चान्दणी,
स्मित शुद्धारक तुझिया वदनीं
न्याहाळित हें तडीस लागो माझें जीर्ण जहाज. ८
प्रथम लेखन ता. २ फेब्रुवारी १९१३