१.
रुप पाहतां लोचनीं । सुख जालें वो साजणी ॥१॥
तो हा विठ्ठल बरवा । तो हा माधव बरवा ॥ध्रु०॥
बहुता सकृतांची जोडी । म्हणुनि विठ्ठलीं आवडी ॥२॥
सर्व सुखाचें आगरु । बापरखुमादेविवरु ॥३॥
२.
चिदानंद रुप चेतवितें एक । एकपणें गुणागुणीं दावी अनेक ॥१॥
आदि अंतीं गुण सर्वत्र निर्गुण । गुणासी अगुण भासतीना ॥ध्रु०॥
कैसें जालें अरुपीं गुणीं गुणवृत्ती । सगुण पाहतां अंतरलें गती ॥२॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु नंदनंदनु । आदिअंतु एकु पूर्ण सनातनु गे माये ॥३॥
३.
मन मुरडोनि डोळां लेइलें । काळेपणें मिरवलें रुप त्याचें ॥१॥
बरवें रुप काळें अमोलिक । म्हणोनियां सांगतसे शुध्द भावें ॥ध्रुव॥
रखुमादेविवरु अगाध काळें । म्हणोनि सर्वत्र अर्पियलें ॥२॥
४.
हरपली सत्ता मुराली वासना । सांवळाचि नयना दिसतसे ॥१॥
काय करुं माय सांवळा श्रीकृष्ण । सांगितला प्रश्न निवृत्तीनें ॥ध्रु०॥
बापरखुमादेविवरु सांवळीये तेज । सेजबाज निज कृष्ण सुखें ॥२॥
५.
नवल देखिलें कृष्णरुपीं बिंब । सांवळी स्वयंभ मूर्ति हरिची ॥१॥
मन निवालें बिंबलें समाधान जालें । कृष्णरुपें बोधलें मन माझें ॥ध्रु०॥
बापरखुमादेविवरु सांवळा सर्व घटीं । चित्तें चैतन्या मिठी घालिताखेवों ॥२॥
६.
सुंदर सुरेख वोतिलें । परब्रह्म तेज फ़ांकलें । तें व्योमीं व्योम सामावलें । नयनीं वो माय ॥१॥
कमळनयन सुमन फ़ांकलें । त्या परिमळा आथिलें । मकरंदीं वो माय ॥ध्रु०॥
संकोचला संसार । पारुषला व्यवहार । ब्रह्मानंद अपार । जहाला वो माय ॥२॥
मधुर वेदवाणी । न पवे ज्याच्या गुणीं । तें ठकावलें निर्वाणीं । नेति मुखें वो माय ॥३॥
यापरतें बोलणें । न बोलणें होणें । तें म्यां आपुल्या अंगवणें । केलें वो माय ॥४॥
ऐसियाते वोटी । लागलें तयाचे पाठी । रखुमादेविवरा भेटी । विठ्ठलीं वो माय ॥५॥
७.
मूळ ना डाळ शाखा ना पल्लव । तो हा कैसा देव आलां घरीं ॥१॥
निर्गुणपणें उभा सगुणपणें शोभा । जिवाशिवा प्रभा दाविताहे ॥ध्रु०॥
नकळे याची गती नकळे याची लीळा । आपिआप सोहळा भोगीतसे ॥२॥
ज्ञानदेव म्हणे न कळे याची थोरी । आपण चराचरीं नांदतसे ॥३॥
८.
निळिये मंडळीं । निळवर्ण सांवळी । तेथें वेधलिसे बाळी । ध्यानरुपा ॥१॥
वेधु वेधला निळा । पाहे घननीळा । विरहणीं केवळा । रंग रसनें ॥ध्रु०॥
नीळवर्ण अंभ । नीळवर्ण स्वयंभ । वेधें वेधु न लभे । वैकुंठींचा ॥२॥
ज्ञानदेव निळी । ह्रदयीं सांवळी । प्रेमरसें कल्लोळीं । बुडी देत ॥३॥
९.
नीळवर्ण रज । नीळवर्ण बुझे । निळिमा सहजे । आकारली ॥१॥
नीळ प्रभा दिसे । नीळपणें वसे । निळिये आकाश । हरपलें ॥ध्रु०॥
निळेपण ठेलें । निळिये गोंविलें । निळपण सोंविळें । आम्हां जालें ॥२॥
ज्ञानदेवी निळा । परब्रह्मीं गोविला । कृष्णमूर्तिं सांवळा । ह्रदयीं वसे ॥३॥
१०.
निळिये पेरणी । निळिये वाहाणी । गुणाचीं लेणीं । कृष्णवर्ण ॥१॥
नवलाव गे माय । नवलाव चोज । निळीं निळिमा काज । आकारलें ॥ध्रु०॥
नीळवर्ण तनु । नीळवर्ण गुणू । निळिमा पूर्णू । ह्रदयीं नांदे ॥२॥
ज्ञानदेवीं लीला । मननीं निवाला । निळिये अवलीळा । हरपला ॥३॥
११.
जरासंदुमल्लमर्दनु तो । गजपित्राहटणु तो गे बाई ॥१॥
कुब्जकपान तो । सुदाम्या अनुसंधान तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमादेविवरु तो । कंसचाणूरमर्दन तो गे बाई ॥२॥
१२.
ब्रह्मादिका आठकु तो । शिवध्यान ध्यानकु तो गे बाई ॥१॥
गौरीजाप्यसहस्त्रनामीं तो । पुण्यपावन त्रैलोक्य तो गे बाई ॥२॥
रखुमादेविवरु तो । सहजपूर्ण तो गे बाई ॥२॥
१३.
सर्वादि सर्वसाक्षी तो । विश्वंभर खल्विद तो गे बाई ॥१॥
आनंदा आनंद तो । प्रबोधा प्रबोध तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमदेविवरु तो । विटेवरी उभा तो गे बाई ॥२॥
१४.
श्रुतिस्मृतिवचन तो । गुह्यागुह्य तो गे बाई ॥१॥
जागता निजता तो । निज चेवविता तो तो गे बाई ॥ध्रु०॥
परात्पर तो । रखुमादेविवरु तो गे बाई ॥२॥
१५.
निजगुजा गूज तो । मोहना मोहन तो गे बाई ॥१॥
बोधा बोध बोधविता तो । द्वैता-द्वैत अद्वैत तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमादेविवरु तो । सर्वादि सर्वेश्वरु तो गे बाई ॥२॥
१६.
कांही नव्हे तो । अमूर्ता मूर्ति तो गे बाई ॥१॥
सहजा सहज तो । सहज सुखनिधान तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमादेविवरु तो । पुंडलिकवरद तो गे बाई ॥२॥
१७.
निज ब्रह्मा ब्रह्म तो । ब्रह्मादिकां वंद्य तो गे बाई ॥१॥
अचिंतचिंतन तो । सारासार गुह्य तो गे बाई ॥ध्रु०॥
बाप रखुमादेविवरु विठ्ठलु तो । जनीं वनीं कृपाळु तो गे बाई ॥२॥
१८.
सारंगधरु तो । चक्रा आधारु हरि तो गे बाई ॥१॥
सुलभा सुलभ तो । आटकु नटके तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमादेविवरु तो । द्वैताद्वैतातीत तो गे बाई ॥२॥
१९.
विश्व भुलवी योगमाया तो । गोकुळीं रहिवासु तो गे बाई ॥१॥
वसुदेवकुमरु तो । देवकीनंदनु तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमादेविवरु तो । शुकादिकां चिंतन तो गे बाई ॥२॥
२०.
पैल गोल्हाटमंडळ तो । त्रिकुटा वेगळा तो गे बाई ॥१॥
सहजबोधीं अनुभव तो । परमतत्त्वीं अनुराग तो गे बाई ॥ध्रु०॥
रखुमादेविवरु तो । ब्रह्म विटेवरी तो गे बाई ॥२॥